Bİ HABER YOK YİNE SENDEN   

    Yoksul gecelerimin uzantısı boyunca sensizliğimin sokak arası kaldırımlarını arşınlıyorum,iflah olmaz bi hırsla yineleniyor çaresizliğimin karanlık ve yitik yüzü,arşınladıkça yüklerim artıyor saplantı olmuş sensizliğimin yağmurlarıyla ıslanıyorum yıllardır,yıllardır bana hediye ettiğin kimsesizliğin yağmurları yıkıyor bedenimi,yenik çaresiz ve soğuk gecelerimin uzantısı boyunca,sokak arası kaldırımları arasına sıkışmış,düşlerimle oynuyorum saatlerce,durmadan üstüme gelen sensizlik yollarının çıkmazında,bi haber yok yine senden,,,,,,

    Yıllara bölünmüş yalnızlığımın,yağmuru sırılsıklam ıslatmışken,yoksunluğun feryadı çıkıyor titrek sesimin unutulmuşluğunda,bi haber yok senden,oysa,binlerce şiir yazdım,gecenin karanlığına duy diye,hala ses yok,olmaz hislerin düşüncelerinde hala yansımıyor sesin,seni bekliyorum gecelerin titreyen öksüzlüğünde,senden hala haber yok,

    Öksüzlüğün içine alıyor,biliyorum sende beni bekliyorsun,sende üşüyorsun ama hangi köşe başında,hangi kaldırımdasın,bilmiyorum,seni aradığım sokakların çıkmaz,sokakların karanlık,kayboluyorum git gide,sensizlik gel gitleri çarpıyor yüreğim,soluksuz kalıyorum,yavaş yavaş soğuyor bedenim,üşümeye başlıyorum iliklerime kadar ıslanırken sensizlik yağmurlarında,

    Yalnızlık ayazı vuruyor ıslanmış bedenim üstüne,haykırışları yetmiyor,duyuramıyorum artık dünyaya sesimi,seni özlüyorum sevgili,geldiğin güneşi bekliyorum,yavaş yavaş ölürken sensizlikle haberin yok geceden senin,sen hayatın sana ayrılmış bölümünde,bi düş içindesin sevgili,benden bi haber, 

    Bir haber yok yine senden,gelmediğin binlerce gece gibi soğuksun yüzüme günbatımının ardından,

    Ne tekbir haber,ne tekbir zerre kalmadı elimde,binlerce hüznümün eşliğinde hayallerimle savaşırken sen yoksun gecelerimde,

   Yok olmuşluğumun hüznüyle kavrulan tenimin mayhoş kokusu yayılıyor yavaşça geceye,gecenin renginde yüzüm,yok oluşumun anlamsız dönencesi içindeyim,

   Bir haber yok yine senden,beni ittiğin soğuk geceler içindeyim,sensizliğe sarılarak ısınmaya çalışıyorum kasım gecesinin serinliğinde,

   Gecelerime yayılan zaman dilimi içerisindeyim,adına sen dediğim zamanlar,seni bekledigim zamanlar,kimsesizliğime arkadaşlık ettiğim,hayatta öldüğüm zamanlardayım,

ölümümün ardından gelen binlerce çiçek yolu açılıyor,

   Senden ötelerde kimse anlamıyor beni,öldüğüm dünyanın yavan gerçekleriyle karşılıyorlar,sevgisizliklerinin içinde kaybolurken beni de alıyorlar kendi dönence çerçeveleri içine,

gecenin titrek hüznü çarpıyor yüreğim,korkuyorum sevgili,ya seni yaşamadan,ya seni bulamadan ölürsem ne yaparım sevgili,hep bir yanım yarım kalırsa,ben nasıl yaşarım bilmiyorum sevgili,

   Ya seni bulamazsam ,ya seni başkaları üzerse,sen ağlarsan ben nasıl yaşarım sevgili,

    Bir bilsen ne kadar korkuyorum bunun için,bir bilsen sensiz bir başıma ölürsem diyorum,sonsuz geceler boyunca,sonsuzluğumun renksiz dünyasında siyah beyaz her şey sevgili,tüm renkler sende saklı,bir bilsen ne kadar korkuyorum gecenin renksizliğinden,

    Bir haber yok yine senden,seni bulmak için döndüm yine hayata sevgili,

Hadi ver bana ellerini,ver yeniden renklerimi geri,

Hadi ödünç ver yüreğindeki sevgini,bak seni bulmaya geldim işte sevgili.........

                                                                                     KIVANC KOBAS